DÜŞÜNCELER

Anlatamadıklarım. Dile gelmeyenler. Sessiz haykırışlar... Su sessizliğini bozmuş, ateş alabildiğine yakıcı, yağmur sağanak, gök gürültü, yer sebil. Köşebaşları işaretli, yollar viraj, zemin ıslak. Tümdengelim, tümevarım derken yemyeşil vadi, bir damla su, çam kozalağı, altın sapsarı. Heybeye koydum hepsini, birde kendimi. Vakit gitme vakti...

Rüzgar eser, gül kokar, bülbül öter... Her şey vakt-i zamanında. Meşguliyet; vaktin verimliliği. Zaman; bilene. Akar damla damla. Dolar damla damla. Arkı açarsan boşalır kova kova.  Su akar, gül biter, diken çıkar, bülbül doğar...Zaman geçmedi bil. Vakit aynı. Düşünce; tekamül... O geldi. Çözüldü zaman. O var. Ben yokum uyan. Olmuş, varmış, yokmuş, sonmuş... Kelimeler... Düşünceler... Selam...

Ölüm; bir organizmayı ayakta tutan tüm biyolojik işlevlerin geri döndürülemez bir şekilde sona ermesidir. Evlerinin önünde duvara yaslanmış olarak duran 8 yaşındaki çocuğun bir önceki akşam römorktan düşmesi sonucu hastaneye kaldırılan arkadaşı komşu oğlunun ölüm haberi ile duvardan yere doğru yerçekimi kuvvetine teslim olmuştu. 8 dakika sonra 8 yaş büyük kuzeninin ölüm haberi 8 dakika hareketsiz kalmasını beraberinde getirdi. İlk defa ölümü çok yakından hissediyordu. Artık arkadaşı komşu oğlu ve kuzeni yoktu. Bir daha olmayacaktı. Film şeridi gibi hatıralar göz önünden geçiyordu. Römork 1.5 metre. 1.5 metreden düşme ile ölümün gerçekleşmesini bağdaştıramadı. Düşünceler derinleşti. Bulmuş gibiydi. Her insan dünyaya doğduğu anda bir gün öleceği kesindi. Aradaki yaşam; imtihan. Ölümün vakti bilinmiyor. Belki 1 yaşında belki 8, belki 18, belkide 100 yaşında. 2 cenaze; kazılmış 2 mezara defnedildi. Üzerlerine toprak atıldı. Herkes gitmişti. Mezarlıkta sadece 8 yaşındaki çocuk vardı. Düşünc...