DÜŞÜNCELER

Her birimiz bir şeyler bekliyoruz. Çocuk doğar anneden sevgi, babadan şefkat bekler.  Biraz büyür çevresinden ilgi bekler. Kardeşleri olur, kardeşlerinden kardeşlik bekler. Öğrenci olur, öğretmeninden 'aferin' bekler. Çalışır, patronundan 'hak'kını bekler. Vatandaşı olduğu ülkesinden adalet bekler. Sevgilisinden sevilmeyi bekler. Çocukları olur, çocuklarından saygı bekler. Dua eder, Var Eden'e 'kabul' bekler. Yola girer yolun bitimini bekler. Yoldaşı olur, yolun yoldaşından yoldaşlık bekler. Tohum eker, yeşermesini bekler. Geçmiş negatif, bugün negatif ise pozitif için yarını bekler. Her yaşamın bilinmez bir süresi olduğunu bilir, sürenin hitamını bekler. Beklemek... Beklemek... Beklemek... Hayat koşturmacasında hep bir şeyleri bekler buluyoruz kendimizi. Aslında beklemek; hayata tutunmamızı tetikliyor. Bir de beklemeyi eğlenceli hale getirip pozitif olarak, isteyerek yapabiliyorsak bu bekleyiş anın hamurunda yoğrulup insani yönümüzü geliştiriyor,değiştiriyo...

Gözyaşı;   Bazen bir sevincin paylaşımı Bazen bir mazlumun duası Bazen bir yetimin hıçkırığı Bazen bir öksüzün yoldaşı olur. Bazen bir kedinin aldığı darbenin tezahürü Bazen bir köpeğin acıkmışlığının göstergesi Bazen bir kuşun kanadının kırıklığı olur. Bazen bir ağacın gövdesinde Bazen bir dağın zirvesinde Bazen bir sazın tellerinde Bazen gurbet illerinde Akar, gözyaşı olur. Bazen gökyüzünden Bazen yeryüzünden Bazen kendiliğinden Dökülür, gözyaşı olur. Bazen bir güzelin hasreti  Bazen bir hüznün hakimiyeti Bazen bir aşkın cesareti Bazen aşkın masumiyeti Aşk olur, gözyaşı olur. Sorma..! Nedir? Ne diye? Gözyaşı Hak'tan hediye Bir daha...En başa sar diye Tekamüldür, gözyaşı olur. Hedef, gaye, amaç işte O Gönül, ey gönül..! Misafir O Olanda O, olmayanda O Tecelliyat, gözyaşı olur.

Dışarıda bilmem kaç derece sıcaklık. Gördüklerim terliyor, ben üşüyorum.  Amansız takip, inadına gökyüzü. Buram buram gül kokusu Tutunmaya çalışıyorum.  Sonsuzlukta... Üşüyorum.  Hayat diyorlar, sırat diyorlar. Eldivenler elimde Bir titreme var bedenimde Ansızın, apansız üşüyorum.  Temizdi niyetim. Zerrece şüphem yok. Var Eden'deni bekliyorum. Giydim tekamül gömleğini Halimde şükür, üşüyorum  Ağızsız, dilsiz, sessiz bir düş Gülümsüyor mor fırtına Eflatun bir zelzele yer sallıyor Alabildiğine üşüyorum.  Düşünmeye ramak kalmışken Ay yıldızla resim çiziyor. Her taraf kırmızı  Duvarlar şeffaf Sükune erdi bedenim Üşüyorum.  Ne dağ kaldı ne deniz Ne karınca ne bülbül Ne güneş ne galaksi Ne lale ne gül Uyandım Üşüyorum.  Unuttum üşümeyi Hatırladım bir an Silindi tekrardan Kalmadı başka bir şey Üşüyorum. 

Tekamül; arınmaktır, ilerlemektir. Tekamül; bir yaşam biçimidir. Hayatı tekamül etmek için yaşamak da son derece değerlidir. Tekamül; olgunlaştırır, geliştirir, büyütür. Tekamülde; niyet, sevgi ve gayret vardır.Niyetle başlar. Sevgi ile büyüyüp olgunlaşır.Gayret ile gelişip ilerleme kaydeder. İnsan; tekamül etmeye başladımı değişime de başlamıştır. Her zerresinin değiştiğini yavaş yavaş hisseder, tekamülün mutluluğunu yudum yudum içer. Tekamül aynı zamanda yoldur. Tekamül ettikçe yol da değişime uğrar.İnsan gibi yol da tekamül eder. Tekamülün göstergelerinden biri ve başlangıcı arınmaktır. Niyetin ne ise onun negatif duygularından arınman hazır hale gelmen gerekir. Arınma tamamlandığında tekamül devam eder. Tekamül hiç durmaz. Devam eder. Sonsuzdur. Tekamüle niyetle başlamıştın. Arındıktan sonra niyetindeki samimiyetinle tekamül edersin. Burada gösterge; hoşgörü, sevgi, saygı,sabır ve tevazudur. Tekamüle sonsuz şuur ve sonsuz yaşamla devam etmen dileği ile...