DÜŞÜNCELER

Her birimiz bir şeyler bekliyoruz. Çocuk doğar anneden sevgi, babadan şefkat bekler.  Biraz büyür çevresinden ilgi bekler. Kardeşleri olur, kardeşlerinden kardeşlik bekler. Öğrenci olur, öğretmeninden 'aferin' bekler. Çalışır, patronundan 'hak'kını bekler. Vatandaşı olduğu ülkesinden adalet bekler. Sevgilisinden sevilmeyi bekler. Çocukları olur, çocuklarından saygı bekler. Dua eder, Var Eden'e 'kabul' bekler. Yola girer yolun bitimini bekler. Yoldaşı olur, yolun yoldaşından yoldaşlık bekler. Tohum eker, yeşermesini bekler. Geçmiş negatif, bugün negatif ise pozitif için yarını bekler. Her yaşamın bilinmez bir süresi olduğunu bilir, sürenin hitamını bekler. Beklemek... Beklemek... Beklemek... Hayat koşturmacasında hep bir şeyleri bekler buluyoruz kendimizi. Aslında beklemek; hayata tutunmamızı tetikliyor. Bir de beklemeyi eğlenceli hale getirip pozitif olarak, isteyerek yapabiliyorsak bu bekleyiş anın hamurunda yoğrulup insani yönümüzü geliştiriyor,değiştiriyo...

Yardım;  Bazen ekmek alamayan birine ekmek almaktır. Bazen su bulamayan bir hayvana su koymaktır. Bazen yaralı bir hayvanın yarasını sarmaktır. Bazen sudan çıkmış balığı suya salmaktır. Bazen poşet taşıyan yaşlı teyzenin poşetlerini taşımaktır. Bazen işsiz birine iş bulmaktır. Bazen yolda kalmış olanın yoluna devam etmesini sağlamaktır. Bazen anlayamayan öğrenciye anlayıncaya kadar anlatmaktır. Bazen ders anlatmaya çalışan öğretmenin dersinde ders dışı hareketlerde bulunmamaktır. Bazen annenin ev işlerinin bir kısmını üstlenmektir. Bazen engelli birini karşıdan karşıya geçirmektir. Bazen konuşup rahatlamak isteyenleri dinlemektir. Bazen yakını vefat etmiş birini teselli etmektir. Bazen hasta olan birinin sıhhatini sormaktır. Bazen yürümeye çalışan çocuğu yürütmektir. Bazen yoldan çıkmış birini yola koymaktır. Bazen susamış bir çiçeğe su vermektir. Bazen soru sorana doğru cevap vermektir. Bazen görünen kıvılcımı söndürmektir. Bazen kimsesizlere kimse olmaktır. Bazen yetimlerin başın...