DÜŞÜNCELER

Her birimiz bir şeyler bekliyoruz. Çocuk doğar anneden sevgi, babadan şefkat bekler.  Biraz büyür çevresinden ilgi bekler. Kardeşleri olur, kardeşlerinden kardeşlik bekler. Öğrenci olur, öğretmeninden 'aferin' bekler. Çalışır, patronundan 'hak'kını bekler. Vatandaşı olduğu ülkesinden adalet bekler. Sevgilisinden sevilmeyi bekler. Çocukları olur, çocuklarından saygı bekler. Dua eder, Var Eden'e 'kabul' bekler. Yola girer yolun bitimini bekler. Yoldaşı olur, yolun yoldaşından yoldaşlık bekler. Tohum eker, yeşermesini bekler. Geçmiş negatif, bugün negatif ise pozitif için yarını bekler. Her yaşamın bilinmez bir süresi olduğunu bilir, sürenin hitamını bekler. Beklemek... Beklemek... Beklemek... Hayat koşturmacasında hep bir şeyleri bekler buluyoruz kendimizi. Aslında beklemek; hayata tutunmamızı tetikliyor. Bir de beklemeyi eğlenceli hale getirip pozitif olarak, isteyerek yapabiliyorsak bu bekleyiş anın hamurunda yoğrulup insani yönümüzü geliştiriyor,değiştiriyo...

Genelleme; bireylerin belirli bir deneyim ile genel bir yargı çıkarımında bulunması. Soğuk su insanı hasta eder' der birisi.Diğeri  'yaz-kış soğuk su içerim bir şey olmaz' der ve ekler 'insanı sıcak hasta eder'  'Hararetlendim mi sıcak çay hararetimi giderir' der birisi. Diğeri 'buz gibi gazoz' ancak hararetimi alır der. Söz konusu genelleme doğru olmasa gerek. Atalarımız ne güzel demiş. 'Kişi kendi kendinin doktorudur' diye. Kimi vücuda soğuk su iyi gelmediği gibi kimi vücuda da sıcak iyi gelmez. 'Bu şehrin insanları dedikoducu' der birisi. Diğeri 'o şehrin insanları da hırsız' deyiverir.  Her şehirde iyi insanlarda vardır. İyi olmayanlarda çıkabilir. İnsana insan gibi değer vermek lazım.  Genelleme; bizi doğrudan saptırabildiği gibi yanlış düğüm atmaya veya negatif zincirleme hatasına sebebiyet verebilir. 'Bütün insanlar iyidir' diyebilmemiz için bütünü oluşturan parçaların yani fert fert insanların her birinin kaste...