DÜŞÜNCELER

Ölüm; bir organizmayı ayakta tutan tüm biyolojik işlevlerin geri döndürülemez bir şekilde sona ermesidir. Evlerinin önünde duvara yaslanmış olarak duran 8 yaşındaki çocuğun bir önceki akşam römorktan düşmesi sonucu hastaneye kaldırılan arkadaşı komşu oğlunun ölüm haberi ile duvardan yere doğru yerçekimi kuvvetine teslim olmuştu. 8 dakika sonra 8 yaş büyük kuzeninin ölüm haberi 8 dakika hareketsiz kalmasını beraberinde getirdi. İlk defa ölümü çok yakından hissediyordu. Artık arkadaşı komşu oğlu ve kuzeni yoktu. Bir daha olmayacaktı. Film şeridi gibi hatıralar göz önünden geçiyordu. Römork 1.5 metre. 1.5 metreden düşme ile ölümün gerçekleşmesini bağdaştıramadı. Düşünceler derinleşti. Bulmuş gibiydi. Her insan dünyaya doğduğu anda bir gün öleceği kesindi. Aradaki yaşam; imtihan. Ölümün vakti bilinmiyor. Belki 1 yaşında belki 8, belki 18, belkide 100 yaşında. 2 cenaze; kazılmış 2 mezara defnedildi. Üzerlerine toprak atıldı. Herkes gitmişti. Mezarlıkta sadece 8 yaşındaki çocuk vardı. Düşünc...

Dışarıda bilmem kaç derece sıcaklık. Gördüklerim terliyor, ben üşüyorum.  Amansız takip, inadına gökyüzü. Buram buram gül kokusu Tutunmaya çalışıyorum.  Sonsuzlukta... Üşüyorum.  Hayat diyorlar, sırat diyorlar. Eldivenler elimde Bir titreme var bedenimde Ansızın, apansız üşüyorum.  Temizdi niyetim. Zerrece şüphem yok. Var Eden'deni bekliyorum. Giydim tekamül gömleğini Halimde şükür, üşüyorum  Ağızsız, dilsiz, sessiz bir düş Gülümsüyor mor fırtına Eflatun bir zelzele yer sallıyor Alabildiğine üşüyorum.  Düşünmeye ramak kalmışken Ay yıldızla resim çiziyor. Her taraf kırmızı  Duvarlar şeffaf Sükune erdi bedenim Üşüyorum.  Ne dağ kaldı ne deniz Ne karınca ne bülbül Ne güneş ne galaksi Ne lale ne gül Uyandım Üşüyorum.  Unuttum üşümeyi Hatırladım bir an Silindi tekrardan Kalmadı başka bir şey Üşüyorum. 

Teşekkür'ün kökü; Şükür'dür. Şükre vesile olma hali. Aynı anda varlığa teşekkür, Var Eden'e Şükür. Şahsımızda, ailemizde, toplumumuzda ve yaşadığımız evrende teşekkür edeceğimiz, Var Eden'e şükür edeceğimiz öyle çok doneler var ki... Trafikte size yol verene teşekkür etmeniz, teşekkür ettiğiniz kişiye insanlık adına aidiyet duymasına vesile olur. O da kopyalama ile başkalarına teşekkür eder, kopyalama çoğaldıkça toplum aidiyeti kişilerde hazine olur. Var Eden'in bizi İnsan olarak Var etmesi O'na karşı şükür etmemizin en somut gerçeği... Nefes alıp vermemiz başlı başına şükür vesilesi... Bunları çoğaltmanın tezahürü; kaliteli yaşam kapısı. Toprak... Hava... Su... Ateş... Teşekkür ve Şükür.... Sunulanlara teşekkür... Anı yaşamaya ve ana teşekkür... Kendi hayatına teşekkür... Karşılıksız sevgiye, karşılıksız  tebessüme, karşılıksız hediyeye teşekkür... İnsanı insan yapan değerlere teşekkür...