Teşekkür'ün kökü; Şükür'dür. Şükre vesile olma hali. Aynı anda varlığa teşekkür, Var Eden'e Şükür. Şahsımızda, ailemizde, toplumumuzda ve yaşadığımız evrende teşekkür edeceğimiz, Var Eden'e şükür edeceğimiz öyle çok doneler var ki... Trafikte size yol verene teşekkür etmeniz, teşekkür ettiğiniz kişiye insanlık adına aidiyet duymasına vesile olur. O da kopyalama ile başkalarına teşekkür eder, kopyalama çoğaldıkça toplum aidiyeti kişilerde hazine olur. Var Eden'in bizi İnsan olarak Var etmesi O'na karşı şükür etmemizin en somut gerçeği... Nefes alıp vermemiz başlı başına şükür vesilesi... Bunları çoğaltmanın tezahürü; kaliteli yaşam kapısı. Toprak... Hava... Su... Ateş... Teşekkür ve Şükür.... Sunulanlara teşekkür... Anı yaşamaya ve ana teşekkür... Kendi hayatına teşekkür... Karşılıksız sevgiye, karşılıksız tebessüme, karşılıksız hediyeye teşekkür... İnsanı insan yapan değerlere teşekkür...